Закладки
Меню сайта
Рубрики
Друзья
Новые фото
ЮИД
Архив записей
Поиск
Календарь
« Апрель 2024 » | ||||||
Пн | Вт | Ср | Чт | Пт | Сб | Вс |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 |
Погода сегодня
Наш опрос
Наше видео
CTV.BY: "Минщина" 02 сентября 2013 года
- Просмотры:
- Всего комментариев: 0
- Рейтинг: 0.0
CTV.BY: Минщина 23 апреля 2013
- Просмотры:
- Всего комментариев: 0
- Рейтинг: 0.0
Лучшие научные разработки белорусских школьников
- Просмотры:
- Всего комментариев: 0
- Рейтинг: 0.0
CTV.BY: Минщина 25 января 2013
- Просмотры:
- Всего комментариев: 0
- Рейтинг: 5.0
Научные стремления 2012
- Просмотры:
- Всего комментариев: 0
- Рейтинг: 0.0
Святыни Солигорска
Слишком тяжело дышать,
Дышать с тобой одним воздухом. Вдруг тебе его не хватит?.. Бери тогда мою половину. Я всегда пытаюсь молчать- Слова сами бросаются наружу, Как свора бездомных собак, Они запрыгивают тебе на спину. Видишь ли ты мою ладонь? Она застыла в воздухе, тянется - Просит: выведи нас к свету, Здесь очень темно, холодно. Не бойся, прошу тебя - тронь, Сожми её крепко, как сможешь! Даже крепче - она не сломается. Пусть...обьятие твоих рук мне дорого. Мне ночью редко спится. Всё чаще мучаюсь вопросами, Нет, я ими всё же наслаждаюсь: Каждый из них пропитан тобой. Высоко в небе кружит птица, Её с тобой сотворили сами, Каждый пришил по крылу, Бросая молча, нарекли судьбой. Я думаю, глядя в небо: "Нет, не буду дарить тебе звезды... Звезды от тебя очень далеко. Лучше я буду всегда рядом." Нужды у них разные.А мне бы... Лишь радужка глаз твоих да голос! ... Читать дальше » |
С двухколёсным милым другом Мы нигде не заскучаем: Едем прямо, затем – кругом, Важно местность изучаем. Если ты с велосипедом, Помни о других всегда. Ведь в одной колонне следом Больше десяти - нельзя! Коль имеешь ты модный мопед - Значит, возрастом ты - на шестнадцать. А проездить ты сможешь без бед, Коль по правилам будешь кататься. А похвастаться хочешь умельством: Прокатиться без рук, для своих- Незаконное это, знай, средство! Твою шутку оценит ГАИ. Развернуться никак на дороге Не планируй ты, друг, никогда. Помни: правила все эти строги. Обойдет тебя кругом беда. |
Ці ж не люба слухаць словы На любімай роднай мове? Лес. Дубняк. Бярэзнік. Пушча. Дзе – палянка, а дзе – гушча. Усюды ціха і ўрачыста, Нібы ў Божым храме. На лістах расінкі чысты Свежасцю кранаюць. Дубы - волаты лясныя – Кронай велічна шумяць, Нібы мудрацы старыя, Важна навакол глядзяць. А ў бярэзніку так светла, Што чысцееш сам парой. І травінка вам праветна Заківае галавой. У пушчы адпачнеш душою І павучышся ў зуброў Міралюбству і спакою, І любві да рубяжоў. Ты павучышся ў птушак, Як жыццё трэба вітаць. Запытаеш у мурашак, Як утульнасць будаваць. Пазайздросціш тром бярозкам, Што абняўшыся растуць: На пытанне па сяброўства Сто адказаў вам дадуць. Вось цікавая дзе штука – Падарожжа па лясах. Бо лясы для нас – навука, Што не згіне ў вяках. |
Колькі ёсць хараства зямнога! Колькі колераў, фарбаў, адценняў! Прад сабой жа мы бачым нямнога Той істотнасці, як літуценняў. Забываем, што лісцік пажоўклы Быў учора кляновым сынам. Мы ж спяшаемся, мы ж прамоклі, Наша восень імчыцца міма. Прыпыніцеся на хвіліначку: Просіць лісцік жывога цяпла. Падзяліцеся, нахіліцеся – Маці Восень усё аддала. Аддавала сынам, што лісточкамі Разляцеліся з ветрам кудысь. Сіратліва з галінамі-дочкамі Так маліла: "Лісточак, вярніся…” А лісточку патрэбна толькі Цеплыня чалавечых вачэй. Захапляйцеся цудам тонкім, Напаўняйцеся сэнсам хутчэй. Так мінаюць эпохі, стагоддзі – Разлучаецца дрэва з лістом. Так заўсёды было і так будзе, Пакуль жыў чалавек пад Хрыстом. |
Каб сустрэцца, дык трэба расстацца –
На хвілінку, на дзень, на гады. А душою заўсёды застацца У тым месцы, дзе быў маладым. Дзе наіўным бываў, бесклапотным, Юным, смешным, гарэзлівым быў, Да жыцця прыглядаўся, быў модным, Бо зайздросціў кумірам сваім. Спрабаваў разгадаць тайны свету, Таямніцы жыцця ўсе раскрыць, А ці ж ведаў ты ісціну гэту: Каб разведаць, дык трэба пражыць. Не растраціць той шчырасці светлай, Той асновы, што змалку дана, Той усмешкі – дзіцячай, прыветнай, Што цяплом грэе душы спаўна. А ці ж маем мы права забыцца Пра свае карані, пра сяброў?! І таму мы так рады сустрэцца – Праз гады, але зноўку і зноў. |
Зайшла аднойчы Мудрасць
Да Маладосці ў госці.
Спынілася ля ганка,
Пастукала нясмела:
- Ці ёсць хто, ягамосці?
Ніхто не адчыніў ёй:
Там Весялосць шумела,
А Клопат прыдрамаў,
Ды й Розум яшчэ спаў.
А Бесклапотнасць громка
Матывы напявала.
Ды з Маладосцю разам
У скоках пыл пускала.
Блукала доўга Мудрасць,
Шукала ўсё дарогі,
Пааббівала й ногі.
- Няужо ніхто не ўпусціць?!
Няужо дарэмна згіну?
Прасіць стала падмогі:
- Я ж спрытная такая,
Ды і кемлівая надта.
Той, хто мяне спазнае,
- Ён будзе век багатым!
Пачулі тую Мудрасць
Жанчыны, жонкі, маці.
Ды сталі яе клікаць,
Як госцю частаваці.
Ды сталі ёй расказваць,
Як без яе ім дрэнна: -
Ай, Маладо
...
Читать дальше »
|
Жыццё мае! Маленькі мой сусвет!
То свеціцца вясёлкаю іскрыстай,
Бурліць, трывожыць і нясецца ў свет,
То сціхне, просячы глытка вады празрыстай.
То яснае, як светлы летні дзень,
То пацямнее, несучы трывогі.
І ляжа плямаю на сэрца цень,
Ды знікне ён пры вяснавых разлогах.
Мы з ім, зямным жыццём,
Заўсёды разам. Яно - у мне, а я - у ім твару,
Успыхваем на пэўны тэрмін часу.
Яно прыпыніцца. І я ў ім дагару.
|
Як даць адпор нахлынуўшай трывозе?
Як словы правільныя, гнуткія знайсці?
Як не ўпасці, не схіснуцца пры знямозе?
Як да гармоніі ўнутранай прыйсці?
Як папрасіць, нічога не адняўшы?
Як зберагчы, пры гэтым і раздаць?
Не саграшыць нідзе, сябе стрымаўшы?
Не помніць злога, людзям дараваць?
Як радасныя моманты запомніць,
А горкія ўвек не паўтарыць?
Як сэрца кожнае цяплом напоўніць?
Не разбурыць нічога, а стварыць?
Як гэта? Як? ЯК?
Адказы праясняцца самі,
Калі вы будзеце з вусамі.
|
Усё пачынаецца аднойчы, Адкрыўшы новы шлях жыцця, Мы нараджаемся не двойчы, А ўваскрасаем з небыцця. Не выпадкова мы прыходзім У боскі свет і да людзей. З сабою мы святло прыносім, Каб асвятляць шляхі надзей. Каб шлях быў ісцінным і светлым - Стараемся пакінуць след - У справах нашых запаветных, У сэрцах поўных, як Сусвет. Сямью стварыць - гэта навука, Іспыт на цвёрдасць маладых. Бо авалодаць ёю - мука, Адна з нялёгкіх, залатых. Дык як жа нам не разгубіцца У мітусні жыццёвай той? Як са сваёй сям’ёй злучыцца І жыць гармоніяй святой? Каб быць у згодзе ды спакоі І мець сямейны ціхі лад, Патрэбна ў міры жыць з сабою, Забыць пагрозы і загад. Узорам быць цярпення, ласкі, Жыцейскай мудрасцю здзіўляць, На ноч чытаць дзіцяці казкі, І чым жыве ён - распытаць. |
Прад сваёю Радзімаю-маці Я – дачка яе – у вечным даўгу. А каб годнасці часам не страціць, Я стараюся – я змагу. З чым змагаюся? Ды усё з "ворагам” : І з нядбайнасцю, і з лянотаю, З раўнадушнасцю ды з гаркотаю, І з нікчэмнасцю, з немагутнасцю. Я змагаюся з цёмнай сутнасцю. Я ад слоў цёплых часта грэюся. І ад позіркау, што сустрэліся, Ад усмешак светлых, як раніца. Ад сябровак, што міла так раяцца. Як пачаў ісці – значыць, дойдзеш ты. Як пачаў шукаць, дык знайдзі яе, Тую вабную, ды не грэшную, Тую ісціну ды спрадвечную. Я бягу ад тугі, ад бяздушнасці, Ад пустот, што знішчаюць сутнасці. На душы маёй светла, салодка Ад таго, што я – патрыётка. |