Ці ж не люба слухаць словы
На любімай роднай мове?
Лес. Дубняк. Бярэзнік. Пушча.
Дзе – палянка, а дзе – гушча.

Усюды ціха і ўрачыста,
Нібы ў Божым храме.
На лістах расінкі чысты
Свежасцю кранаюць.

Дубы - волаты лясныя –
Кронай велічна шумяць,
Нібы мудрацы старыя,
Важна навакол глядзяць.

А ў бярэзніку так светла,
Што чысцееш сам парой.
І травінка вам праветна
Заківае галавой.

У пушчы адпачнеш душою
І павучышся ў зуброў
Міралюбству і спакою,
І любві да рубяжоў.

Ты павучышся ў птушак,
Як жыццё трэба вітаць.
Запытаеш у мурашак,
Як утульнасць будаваць.

Пазайздросціш тром бярозкам,
Што абняўшыся растуць:
На пытанне па сяброўства
Сто адказаў вам дадуць.

Вось цікавая дзе штука –
Падарожжа па лясах.
Бо лясы для нас – навука,
Што не згіне ў вяках.