С двухколёсным милым другом
Мы нигде не заскучаем:
Едем прямо, затем – кругом,
Важно местность изучаем.

Если ты с велосипедом,
Помни о других всегда.
Ведь в одной колонне следом
Больше десяти - нельзя!

Коль имеешь ты модный мопед -
Значит, возрастом ты - на шестнадцать.
А проездить ты сможешь без бед,
Коль по правилам будешь кататься.

А похвастаться хочешь умельством:
Прокатиться без рук, для своих-
Незаконное это, знай, средство!
Твою шутку оценит ГАИ.

Развернуться никак на дороге
Не планируй ты, друг, никогда.
Помни: правила все эти строги.
Обойдет тебя кругом беда.

Ці ж не люба слухаць словы
На любімай роднай мове?
Лес. Дубняк. Бярэзнік. Пушча.
Дзе – палянка, а дзе – гушча.

Усюды ціха і ўрачыста,
Нібы ў Божым храме.
На лістах расінкі чысты
Свежасцю кранаюць.

Дубы - волаты лясныя –
Кронай велічна шумяць,
Нібы мудрацы старыя,
Важна навакол глядзяць.

А ў бярэзніку так светла,
Што чысцееш сам парой.
І травінка вам праветна
Заківае галавой.

У пушчы адпачнеш душою
І павучышся ў зуброў
Міралюбству і спакою,
І любві да рубяжоў.

Ты павучышся ў птушак,
Як жыццё трэба вітаць.
Запытаеш у мурашак,
Як утульнасць будаваць.

Пазайздросціш тром бярозкам,
Што абняўшыся растуць:
На пытанне па сяброўства
Сто адказаў вам дадуць.

Вось цікавая дзе штука –
Падарожжа па лясах.
Бо лясы для нас – навука,
Што не згіне ў вяках.

Колькі ёсць хараства зямнога!
Колькі колераў, фарбаў, адценняў!
Прад сабой жа мы бачым нямнога
Той істотнасці, як літуценняў.

Забываем, што лісцік пажоўклы
Быў учора кляновым сынам.
Мы ж спяшаемся, мы ж прамоклі,
Наша восень імчыцца міма.

Прыпыніцеся на хвіліначку:
Просіць лісцік жывога цяпла.
Падзяліцеся, нахіліцеся –
Маці Восень усё аддала.

Аддавала сынам, што лісточкамі
Разляцеліся з ветрам кудысь.
Сіратліва з галінамі-дочкамі
Так маліла: "Лісточак, вярніся…”

А лісточку патрэбна толькі
Цеплыня чалавечых вачэй.
Захапляйцеся цудам тонкім,
Напаўняйцеся сэнсам хутчэй.

Так мінаюць эпохі, стагоддзі –
Разлучаецца дрэва з лістом.
Так заўсёды было і так будзе,
Пакуль жыў чалавек пад Хрыстом.