Закладки
Конкурс
Меню сайта
Рубрики
Сайты Гимназии № 2
Друзья
Новые фото
ЮИД
Архив записей
Статистика
Онлайн всего: 1
Гостей: 1
Пользователей: 0
Поиск
Календарь
| « Апрель 2024 » | ||||||
| Пн | Вт | Ср | Чт | Пт | Сб | Вс |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | |||||
Погода сегодня
Наш опрос
Наше видео
CTV.BY: "Минщина" 02 сентября 2013 года
- Просмотры:
- Всего комментариев: 0
- Рейтинг: 0.0
CTV.BY: Минщина 23 апреля 2013
- Просмотры:
- Всего комментариев: 0
- Рейтинг: 0.0
Лучшие научные разработки белорусских школьников
- Просмотры:
- Всего комментариев: 0
- Рейтинг: 0.0
CTV.BY: Минщина 25 января 2013
- Просмотры:
- Всего комментариев: 0
- Рейтинг: 5.0
Научные стремления 2012
- Просмотры:
- Всего комментариев: 0
- Рейтинг: 0.0
Святыни Солигорска
|
Не вучыце салаўя песні распяваць,
Не тлумачце ветру, як кружыць лістоту. Паспрабуйце ў радасці ды засумаваць, А ў міг высакародны – адагнаць дрымоту. Не пацяшайцеся той славай, што прыйшла, - Яна ж вас выпрабоўвае на цвёрдасць. Не верце цішыні, якая вас знайшла, - Яна рыхтуецца да бітвы на прагоднасць. Не вымярайце колькасцю сваіх сяброў, Іх не бывае многа – тых, сапраўдных. Рэцэптаў шчасця не пытайце ў дактароў, А пашукайце ў каштоўнасцях сабраных. Шукайце цеплыні і ў спякотны дзень – Яна зможа сагрэць таго, хто заблудзіўся. Ратуе нават сонечны прамень, - Хоць і адзін, - бо ў сэрцы нарадзіўся. |
|
Нелепым было ожиданье рая,
Больней всего последние шаги. И, под настольной лампой умирая, Себе шептала тихое «беги». В сомнениях теряясь и догадках, Тебя ища, себя б не потерять!.. Нежданную слезу смахнув украдкой, Я за мечтой отправлюсь в путь. Опять… |
|
Полюбив, я сама же себя привязала,
Завязала глаза и за руку держусь, Мне теперь даже мира огромного мало, А его уже много, и этим горжусь. Разрываясь на части желая стать целым, Породниться душою и телом своим, Сквозь любые преграды к нему я летела, Словно лёгкий туман, словно дым. Его боль-всю себе, но капризна в несчастье, Слёзы тихо лила у него на плече... Это счастье... Хотелось бы счастье послаще? Я не знаю... Послаще? Зачем? |
|
Среди обрывков памяти, бумаг,
Она одна прекрасна и печальна, То лучший друг, то снова злейший враг, Зашла на чай и—прижилась нечаянно… Она воспета мимикой души, Одна средь многих, мыслями объята. И если с ней, то ею лишь дыши, Забывшись на тоскливейшее «надо»… |
|
Оно, конечно, не вечное,
Всё люди твердят «проходит», Но хоть бы на миг—бесконечное! Терзает, с ума меня сводит… Оно, конечно, печальное И дарит мне грусть без причины. Ревнивое… Обручальное… Снимает свои личины… |
|
Для чаго я прыйшла на Зямлю?
Ці змагу я зрабіць яе лепшай?
А ці шчыра я свет палюблю?
Як у справах надзённых быць першай?
Так вучылі мяне разважаць
Мае родныя ў дні небяспекі.
Каб узяць ад зямлі і аддаць -
Паспяшыць трэба стаць ЧАЛАВЕКАМ!
Не валодаць багаццем зямным,
Не імкнуцца растраціць дарэмна
Той вялікасці, той чысціні,
Што ў кавалачку пахне хлебным.
Я хачу для сваёй зямлі
Сто палёў з залатым калоссем,
З васількамі ў роснай раллі,
Бо ў душы маёй гэта злілося.
І не толькі ў душы яно,
Тое зерне, што святасцю поўніць.
Яго рукі просяць даўно,
Маё сэрца аб гэтым помніць.
Водар хлеба не з крамы прыносяць,
А з глыбінь чалавечай душы.
Ты
...
Читать дальше »
|
|
Часам не заўважаю,
Колькі шчасця я маю, Калі еду дадому, Спачываю ад стомы. Калі раніцай светлай Промень мне ўсміхнецца, Калі дзень мой – прыветны, А настрой – не схіснецца. Калі ветрык у спёку Прахалодай астудзіць, А вясёлка ў небе Закране і абудзіць. Калі краскі на лузе – Нельга не захапляцца. Калі бусел у небе – Нельга не любавацца. У тым плаўным кружэнні – Сутнасць роднай зямлі: Веліч, высь і сумленне, І адданасць раллі. Грацыёзныя крылы Ахінаюць дзяцей.. Гэта маці-бусліха У час трывожных начэй. Так і маці Радзіма Грэе сэрцам сваім – Тым гарачым, адзіным – Для мяне – дарагім. Сярод родных і блізкіх Мне і дыхаць лягчэй, А на сцежцы, на слізкай, Дома падаць мякчэй. А бяда як прыхопіць – Помню, што не адна. Што на роднай старонцы Ёсць сябры і радня. Ёсць вялікі пачатак, Той, што змалку далі: Не багац ... Читать дальше » |
|
Ці бываюць позіркі цяплейшыя?
Ці ж бываюць словы дзе святлейшыя?
Ці ж бываюць думкі дзе важнейшыя,
Чым яны ў яе – і ўсе першыя.
Аб іх кроках – дзіцячых, штодзённых,
Аб іх справах – звычайных, мільённых,
Аб пачуццях – схаваных, натхнёных,
Усё аб іх, што ў ночах бяссонных.
Птушаняты мае вы бяскрылыя!
Што ж забыліся, родныя, мілыя?!
Свайго болю даўно я не чую,
Бо ўсё тыдні, хвіліны лічу я.
Ваша птушачка стала старая,
Бо спяваць песні вам перастала,
Толькі пільна і неяк маўкліва
Удаль глядзіць і глядзіць церпяліва.
|
|
Да душы мне празрыстасць людская,
Што здіўляе сваёй чысцінёй,
Непасрэднасцю моцна кранае,
Прымушае схіліцца прад ёй.
Усё празрыста і светла навокал:
Ні камення, ні бруду нідзе.
Хараство гэта цешыць мне вока.
Не бывае тут месца бядзе.
Я няспынна іду да празрыстых,
Я зайздрошчу багаццю таму.
Я вучуся духоўна быць чыстай,
Я імкнуся шукаць, я знайду…
Я прыйду, хоць мінаюць стагоддзі,
Бо крануцца я многіх хачу.
У сваім ратавальным паходзе
Я, Празрыстасць, усім прашапчу:
- Вызваляйце сябе ад палону
Цяжкіх недугаў, нізкіх хвароб.
Асвятляйцеся. Біце паклоны
Мне – Празрыстасці. Я жа ваш Бог. |
|
Ничего не проходит бесследно:
Ни любовь, Ни случайный прохожий. Нечто греет ещё беззаветно. Нечто вновь На надежду похоже. Не теперь и вообще - не проходят: Ни тоска, Ни объятие грёз. Нам ещё бы одеться к погоде. Навсегда Наглотаемся слёз. Ничего не проходит напрасно: Ни потери, Ни скрежет тревоги. Нужен свет, чтобы солнце не гасло… Не поверить Нелепой дороге. Не мое, значит чьё-то чужое: Ни умру, Ни посунусь украсть. Ну и пусть так выходит со мною. На краю, Но не значит упасть.
Категория: Анастасия Некрашевич ЧАРОИТОВЫЕ ПАЗЛЫ СЕРДЦА |
Просмотров: 601 |
|
Дата: 29.11.2009
| Комментарии (0)
|