Усё пачынаецца аднойчы,
Адкрыўшы новы шлях жыцця,
Мы нараджаемся не двойчы,
А ўваскрасаем з небыцця.
Не выпадкова мы прыходзім
У боскі свет і да людзей.
З сабою мы святло прыносім,
Каб асвятляць шляхі надзей.
Каб шлях быў ісцінным і светлым -
Стараемся пакінуць след -
У справах нашых запаветных,
У сэрцах поўных, як Сусвет.
Сямью стварыць - гэта навука,
Іспыт на цвёрдасць маладых.
Бо авалодаць ёю - мука,
Адна з нялёгкіх, залатых.
Дык як жа нам не разгубіцца
У мітусні жыццёвай той?
Як са сваёй сям’ёй злучыцца
І жыць гармоніяй святой?
Каб быць у згодзе ды спакоі
І мець сямейны ціхі лад,
Патрэбна ў міры жыць з сабою,
Забыць пагрозы і загад.
Узорам быць цярпення, ласкі,
Жыцейскай мудрасцю здзіўляць,
На ноч чытаць дзіцяці казкі,
І чым жыве ён - распытаць.
|
Прад сваёю Радзімаю-маці
Я – дачка яе – у вечным даўгу.
А каб годнасці часам не страціць,
Я стараюся – я змагу.
З чым змагаюся?
Ды усё з "ворагам” :
І з нядбайнасцю, і з лянотаю,
З раўнадушнасцю ды з гаркотаю,
І з нікчэмнасцю, з немагутнасцю.
Я змагаюся з цёмнай сутнасцю.
Я ад слоў цёплых часта грэюся.
І ад позіркау, што сустрэліся,
Ад усмешак светлых, як раніца.
Ад сябровак, што міла так раяцца.
Як пачаў ісці – значыць, дойдзеш ты.
Як пачаў шукаць, дык знайдзі яе,
Тую вабную, ды не грэшную,
Тую ісціну ды спрадвечную.
Я бягу ад тугі, ад бяздушнасці,
Ад пустот, што знішчаюць сутнасці.
На душы маёй светла, салодка
Ад таго, што я – патрыётка.
|
Не вучыце салаўя песні распяваць,
Не тлумачце ветру, як кружыць лістоту.
Паспрабуйце ў радасці ды засумаваць,
А ў міг высакародны – адагнаць дрымоту.
Не пацяшайцеся той славай, што прыйшла, -
Яна ж вас выпрабоўвае на цвёрдасць.
Не верце цішыні, якая вас знайшла, -
Яна рыхтуецца да бітвы на прагоднасць.
Не вымярайце колькасцю сваіх сяброў,
Іх не бывае многа – тых, сапраўдных.
Рэцэптаў шчасця не пытайце ў дактароў,
А пашукайце ў каштоўнасцях сабраных.
Шукайце цеплыні і ў спякотны дзень –
Яна зможа сагрэць таго, хто заблудзіўся.
Ратуе нават сонечны прамень, -
Хоць і адзін, - бо ў сэрцы нарадзіўся.
| |
