Часам не заўважаю,
Колькі шчасця я маю,
Калі еду дадому,
Спачываю ад стомы.

Калі раніцай светлай
Промень мне ўсміхнецца,
Калі дзень мой – прыветны,
А настрой – не схіснецца.

Калі ветрык у спёку
Прахалодай астудзіць,
А вясёлка ў небе
Закране і абудзіць.

Калі краскі на лузе –
Нельга не захапляцца.
Калі бусел у небе –
Нельга не любавацца.

У тым плаўным кружэнні –
Сутнасць роднай зямлі:
Веліч, высь і сумленне,
І адданасць раллі.

Грацыёзныя крылы
Ахінаюць дзяцей..
Гэта маці-бусліха
У час трывожных начэй.

Так і маці Радзіма
Грэе сэрцам сваім –
Тым гарачым, адзіным –
Для мяне – дарагім.

Сярод родных і блізкіх
Мне і дыхаць лягчэй,
А на сцежцы, на слізкай,
Дома падаць мякчэй.

А бяда як прыхопіць –
Помню, што не адна.
Што на роднай старонцы
Ёсць сябры і радня.

Ёсць вялікі пачатак,
Той, што змалку далі:
Не багац ... Читать дальше »